ilk arabama bindim (babannemin kıyağı)

otomobiiiil uçaar gider, gönlüüm giiibi coşaar gider....

polonezköy çok güzeldi yaa... bi daha gidelim!

kucaktan kucağa geçtim geçen hafta sonu... ne güzeldi hava masmavi her yer yemyeşil...

maç öncesi

babam arada bi beni öpüyo, uğur getiriyorum diye... sonra da ortalıktan kayboluyo, 3-4 saat sonra keyifli keyfli geri geliyor... fener maçına gidiyomuş meğerse... bakalım beni ne zaman götürecek?

hafriyat

erinç amca kulağıma fısıldadı hafriyata öcüler saldırmayı planlıyormuş. biz voltranı oluşturucaz hafriyatı koruyucaz...

aynı mahal

bi gün bizimkiler beni aldılar taksiye bindirdiler büyük bi binaya soktular. yürüyen merdivende yukarı taşıdılar. sonra bi sürü karnı şişik kadının olduğu bi odada bekledik. annem kayboldu bi ara... sonra uzun boylu bi amcanın ofisine soktular bizimkiler beni. tanıdık geldi ama çıkaramadım önce... konuşma kısa sürdü çıkıyorduk ki hatırladım birden bu adam beni annemin karnından çıkarmamış mıydı ya... evet, evet burası doğduğum yerdi. annemi durdurdum. bi hatıra fotoğrafı çektirdik.

papazın çayırı

3 aya yaklaşıyoruz.... ayna evresi yaklaşıyor. şimdiden kendi yansımama tebessüm çakıyorum arada... tabiyatıyle narsizm de gelişmekte. portre ihtiyacı duyduğumda babama bi çimdik atıyorum...

etraf şu kamera denen şeylerle dolu... ben popüler miyim??

en kötü günümüz böyle olsun...

SÜRPRİZZZZ!!!!!!!!!!!

a aaaaaaaaaa!!!!!!!! kafam karıştı şimdi.... engin dedemle babanem istanbulda kalmamışlar mıydı..... halamı ve kuzenlerimi de almışlar, bodrum yollarına koyulmuşlar, biz sahilde çipura yerken baskın yapmışlar... bodrumda takım tamam şimdi... bi dayım eksik bi de emrah enişte...

işin kötüsü babamdan nezle kaptım, hastanede burnumu temizlediler... annanem bizi beklerken muayene odasınında yaygarayı kopardım...

mehmet dedeciim bana masmavi bi yatak almış sağolsun... şimdi üç evde tam dört yatağım oldu.... şanslı mıyım ne....

bodruma geldik... amanınnn... ışıklar değişti, sıcaklık değişti, etraftaki ağaçlar değişti.... çok fazla bilgi doluştu kafama... böyle durumlarda uyuyorum rahatlıyorum....

pencereden aşağı bakmaya çalıştım ama 5km aşağısını nası göriim daha 50cm önümü görme antremanlarındayım... o yüzden uçağı içi daha ilginç geldi... babam yüzüme küçük tuhaf bi obje tutuyor... fotoğraf makinası mıymış neymiş...

rahat bi yolculuk geçti... annem ağlamayayım diye süt rüşveti verdi. bi de basınç değişikliğini dengelemek için emmem gerekiyomuş zaten...

Nerde kalmıştık!!!!!!

efendim bu çocuk niye blogunu bu kadar ihmal etti diyenleriniz olacaktır, hatta var biliyorum. bizimkiler beni iki ay boyunca eve kapattıktan sonra, nasil olduysa tatile çıkarmayı akıl ettiler. ben de dedemle annanemin torba'daki yazlığında keyif sürme fırsatı buldum. fazla yorulmiim diye dedeciğim bana uçak bileti göndermiş. güvenlik kontrolü diye bi şeyin içerisinden geçtim gelirken...

ayna

cümbür cemaat..

mavi mavi masmavi

bizim sokakta hem fenerli hem de anarşist olan birileri yaşıyor... yabancılık çekmicem yani...

kimse üçümüzü çekmeyince biz de kamerayı otomatiğe aldık...

herkes ayaklarımı elliyor...

utanıyorum... arada ayaklarımı kapamak için hazırlıklara giriştim bile... şimdilik 14 numara giyiyorum.

ileride fotomodellik yapmayı düşünüyorum. hem aile bütçesine katkıda bulunmuş olurum...

basküle koyup gittitler

ben de yine şekerleme yapiim dedim.

24. günümde 4.6 kg olmuşum

o kadar da abartmayın her dakika uyuyo degilim yani...

kitap okurken uyuya kalıyorum bazen

hayat çok zor çoooook

yengeç burcuymuşum
suda yüzermişim

adımız miskindir bizim....

derinlere ineriz rüyalarımızda...

selamlık

bi durun yahu erkek erkeğe konuşuyoruz şurada

kara sevda

görür görmez aşık oldum ben bu kadına...
kimin nesidir araştırıyorum....

nerdee o eski günler

zaman ne çabuk geçiyor yaa... doğum fotoğraflarım geldi onlara bakıyorum....

dejavu oldum

yaa hatırlıyorum bu sahneyi ben bi yerden...

vuslat

anneciğime yazdığım ilk mektubum....

adımızı yanlış da yazsa biz BirGün gazetesi okumaktan gurur duyuyoruz...

elif nare'ciğime kocaman bi hoşbulduk!!!

off şimdi bi plaja uzanmak vardı... bizimkiler de eve kapandı iyice....

üç kuşak kosova

1907 doğdu bu renkler
taparcasına sevdi bu kalpler

küçük prens diyorlar bana... şu aralar uyuyorum sürekli...

doğmadan önce etrafım karanlıktı iki kişinin seslerini duyuyordum sürekli. şimdi renkli renkli önümde duruyorlar. yavaş yavaş görüntülerini kavrayacağım. halen sesleriyle daha iyi tanıyorum onları.

Gözlerim şimdilik lacivert, Engin dedeme benziyor....

fenerbahçem sen çok yaşa
seninle aynı gün geldim dünyaya
gelecekte yolumuz bir
uğrumla diliyorum, nice yüzyıllara

bütün isteğim buydu..... büyümek için uyumam lazım...

daha çıkar çıkmaz maymun ediyorlar adamı...

http://www.amerikanhastanesi.com.tr/babyInfo.aspx?babyID=4682

ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken...

düşünürken öteleri öteleri